Evolüsyon - Dördüncü Bölüm

Dememle havada gördüğüm 45 numara ayakkabı tabanı kafama çarptı. Yere düşerken gözüm masanın üzerindeki küçük bir bibloya takıldı. Altın sarısı renkte bir bacağını kaldırmış bir figür. İlk bakışta onu normal bir biblo sanmıştım ama altında bir şeyler yazıyordu. Dikkatli bakınca tekvando şampiyonası birincisi gibi bir şey yazdığını okudum ve çok büyük bir hata yaptığımı o an anladım.

Tam yere düşecekken beni kolumdan yakaladı ve tuttu.

-Ne ayaksın olum sen? Dedi.

Siniri gözlerinden okunuyordu. Ne diyeceğimi bilemedim. Çok korkmuştum. Hatta sanırım altıma işemiştim. İçimden sürekli “siktir, hassiktir, siktir, siktir” diye tekrar ediyordum. Ancak bu “siktir”’lerin birisini dışımdan söyleyince. Genel müdürün gözlerinin beyazı kıpkırmızı oldu. Sanırım bu “siktir”i üzerine alınmıştı.

Yakalarımdan tutup havaya kaldırınca gömleğim pantolonumdan dışarıya çıktı ve gömleğimle beraber de dinleme cihazının kabloları meydana çıktı. Bunu gören genel müdürün kırmızı gözlerindeki göz bebekleri de kayboldu.

-SEN, BANA, KOMPLOOO BEHÜUEEEEAAAA

Gibi bir şeyler haykırdığını hatırlıyorum. Ardından gelen 2 tekmeyle şuurumu yitirdim. Kendime geldiğimde, büyük bir yapının içerisinde bir bankta yatıyordum. Çok ağrım vardı. Sanki bütün iç organlarımı teker teker kerpetenle sıkıyorlardı.

Biraz kendime geldiğimde hava alanında olduğumu fark ettim. Kucağımda bir zarf vardı. Zarfı açtım içerisinden bir bilet ve bir not çıktı.

Nottaki yazı diğer genel müdür yardımcısına aitti. Şehri terk etmemin en iyisi olduğunun çünkü genel müdürün, tüm yakınlarına beni gördükleri yerde dövmelerini söylediğini yazıyordu. Bu büyük bir tehdit gibi gelmeyebilir belki ama herif şehrin yarısından fazlasını tanıyordu. Gitmekten başka çare yoktu. Ama böyle apar topar da gidemezdim. Eve gidip bir kaç parça eşya almam gerekli. Bir taksiye atlayıp evin yolunu tuttum. Uçağın kalkmasına daha vardı.
Peki bu herif neden bana yardım etmişti?

Evolüsyon, Son Bölüm